قلبم

قلبم خصوصی ترین جای دنیا... 

دنیای دلتنگیهایم بود ... تا اینکه تو سرزده ب خانه ی دلم آمدی...

رسم مهمان نوازی شد بلای نجانم ...

نتوانستم ب آمدنت ن بگویم... با بودنت خو گرفتم ...

حسابی ک وابسته ات شدم یادت افتاد ک فقط برای مهمانی ب دلم سرزده بودی ...

بعد از رفتنت حریم خصوصی دلم ویرانه ای سوت و کور شده...

باور کن دلم شکسته...

لبت نه گوید و پیداست میگوید دلت :آری ...

که اینسان دشمنی یعنی ک خیلی دوستم داری...