پرنسس زندگیم

تقدیم به پرنسس زیبای زندگیم !
فاطمه ام !
 عزیز دلم
برای چشمانت! که ستاره شبهای تاریک من است!
برای شنیدن خنده هایت ، برای آینده های زیبای زندگیمان !
خنده های توست که دلهره های همیشه ام را می رباید! و از همه حس ها آنچه به من برمی گردانی شادی و آرامش است…
پس فاطمه ام لطفا همیشه بخند!
تو که می خندی ، همه زندگی من از جنس لبخند می شود!
همسر زیبای من ! در گوشه ای خلوت از تنهایی هایت نوشته هایم را بخوان و باورم کن.
مرا و عشقم را ! آنوقت ایمان دارم که از این بیشتر می خندی نازنینم !
تو که می خندی جهان به زیبایی لبخند حقیقی کودکیهایم می شود…
کودکی نکرده ام، سالهاست. حالا که می توانی ،
حالا که فقط تو می توانی بخندانیم ، بخند که دارم باز میگردم به کودکی…
به روزهای خنده های واقعی ، به روزهای مهربانیهای بی مهابا ،
چه اهمیت دارد که کودکی کرده باشم یا نه، چه اهمیت دارد؟
تو که باشی تو که می خندی دوباره کودک می شوم !
بخند…با من …برای من…همین!
فاطمه ام !
عزیزم آرزو میکنم همیشه چنان بخندی که پژواک آن شیشه های بسیار ضخیم و تیره ی دلمردگی و نا امیدی را یکباره فرو بریزد و زندگی ات غرق شور و شعف گردد ....
من ، به مراتب بیش از شایستگی ام، با داشتن همسر فهمیده و متشخصی مثل شما طعم خوشبختی را می چشم ، و اینک، هرچه فکر می کنم، می بینم که جز شادی و آسودگی خاطر شما نازنین همسر عزیزم ، چیزی نمانده است که بخواهم، و این سیاهه نمودن کاعذ ، صرفا به همین دلیل انجام گرفته است .
فاطمه ام !
بر سر این خواسته ام ( همیشه دوستت دارم و همیشه عاشقت می مانم ) در همه حال پای می فشارم و می خواهم به شما نازنین همسرم اطمینان بدهم ،فراسوی همه ی منطق های مستعمل ، بی حد و حصر دوستت دارم عشق من !
بسیار خوب! همه ی اینها را گفتم، بانوی بالا منزلت من فقط به خاطر آنکه بدانی وآگاه باشی عزیزم که :
دوستت دارم و همین برای ادامه حیاتم کفایت می کند